تحقیق مقاله مطلب

در مورد دانشنامه فارسی - نت سرا

تحقیق مقاله مطلب

در مورد دانشنامه فارسی - نت سرا

تشویق کودکان به شرکت در فعالیت های ورزشی

 عوامل موثر در تشویق کودکان به شرکت در فعالیت های بدنی
عوامل تشویق کننده ی فرد به شرکت در فعالیت بدنی، در سه گروه عوامل فردی، عوامل محیطی و نوع برنامه ی ورزشی تعریف می شوند. عوامل فردی شامل ویژگی های خلقی، باورها و ارزش ها، و سطح سواد فرد است. توجه به حفظ سلامتی جسمی و روانی و ارتقای سطح آن، از جمله مواردی است که هنگام شروع یک برنامه ی ورزشی، درنظر گرفته می شود. اما کودکان بیش از هر چیز دوست دارند، از انجام فعالیت ها لذت ببرند.« لذت بردن» نوعی مشوق درونی به شمار می آید. بنابراین، لذت بخش بودن برنامه ی ورزشی، توجه کودکان را جلب می کند.
نوجوانان به ویژه دختران 14 تا 20 ساله، توجه خاصی به تناسب اندام خود دارند. مصرف غذاهای پرکالری و بی تحرکی، با تجمع چربی در ناحیه ی شکم رابطه ی مستقیم دارد. در ایران 1/4 درصد از دختران شهری و روستایی و 6/4 درصد از پسران شهری و روستایی چاق هستند. در کشور آمریکا، 27 درصد از کودکان چاق هستند و روزبه روز بر تعدادشان افزوده می شود. کودکان چاق در معرض بروز مشکلات ریوی، ارتوپدی ، دیابت و پرفشاری خون قرار دارند.

 

نوجوانانی که با افزایش وزن روبه رو هستند، مصرف غذاهای مورد نیاز خود را محدود یا به طور کلی آنها را حذف می کنند. در نتیجه، پس از مدتی با اختلال در رشد قدی، کاهش میزان یادگیری و تمرکز حواس، و کمبود ویتامین، آهن و کلسیم روبه رو خواهند شد. در حالی که می توانند، با افزایش مقدار فعالیت بدنی (شنا، دوچرخه سواری، پیاده روی و دویدن) وزن خود را کم کنند. از آن جا که هر قدر سن نوجوان بیش تر شود، تمایل وی به کاهش وزن هم افزایش می یابد، بهترین راه مصرف انرژی اضافی بدن، انجام فعالیت های بدنی لذت بخش است.
به نظر می رسد که هر قدر سطح سواد فرد بیش تر باشد، تمایل وی به شرکت در فعالیت های بدنی هم بیش تر خواهد شد. اما فقط گاهی داشتن از فایده های بهداشتی جسمی و روانی حاصل از ورزش، مشوق فرد نیست، بلکه او باید پس از کسب اطلاعات لازم و انجام فعالیت های متناسب با سن و مهارت هایش، به رضایت فردی دست یابد و سودمند بودن فعالیت بدنی را درک کند. در برخی موارد، ترس از آسیب دیدگی مانع از تحرک و فعالیت بدنی می شود. بنابراین، فعالیت های بدنی باید تحت نظر مربی و متناسب با وضعیت بدنی و آمادگی کودک انجام گیرند تا از بروز آسیب دیدگی جلوگیری شود. همچنین، ایمنی محل بازی و وسایل ورزشی نیز باید مورد توجه قرار گیرد.
حمایت خانواده، برنامه ریزی و همکاری بخش های آموزشی و ورزشی در زمینه ی ترویج فعالیت بدنی بین کودکان و بزرگسالان و تأمین وسایل ورزشی و فضای مناسب در هر منطقه، از جمله عوامل محیطی مشوق کودکان به انجام فعالیت های بدنی به شمار می روند. البته چنان که ذکر شد در بعضی موارد، مجموعه ای از عوامل از حضور فعال کودکان و حتی بزرگسالان در برنامه های ورزشی ممانعت می کنند. بررسی های یمکلز ، (2002) نشان داد که والدین دلایلی مانند: دسترسی نداشتن به امکانات ورزشی در محل، مشکلات رفت و آمد به زمین بازی، بالا بودن هزینه ی استفاده از امکانات ورزشی، امن نبودن محیط خارج از خانه، و نداشتن وقت را به عنوان موانع موجود بر سر راه حضور فرزندانشان در برنامه های ورزشی برشمردند. برنامه ی ورزشی نیز باید با کیفیت باشد و در مدت کوتاهی به پایان برسد، زیرا در جهان امروز، همه با کمبود وقت روبه رو هستند و در صورتی که برنامه ی ورزشی با شرایط فعلی والدین و فرزندان منطبق شود، مسلم است که انجام آن در اولویت قرار خواهد گرفت.
نقش مدرسه
کودکان حدود نیمی از روز را در مدرسه می گذرانند و مدرسه را خانه ی دوم خود می دانند. مدرسه نه فقط محیطی است که در کنار آموزش مهارت ها، وسایل و امکانات ورزشی مناسب را در اختیار کودکان قرار می دهد، بلکه برای بسیاری از کودکان تنها فرصت انجام فعالیت بدنی را فراهم می سازد (19 درصد از دانش آموزان دبیرستانی، در آمریکا فقط به مدت 20 دقیقه در روز و در کلاس تربیت بدنی فعالیت ورزشی دارند). اهمیت دادن به درس تربیت بدنی در مدرسه ها، یکی از ساده ترین راه های تشویق کودکان به شمار می رود تا برای حرکت و فعالیت برنامه ریزی شده در زندگی روزه مره ی خود جایی باز کنند. آموزش، آماده سازی و تشویق، اصول کلی درس تربیت بدنی را تشکیل می دهند. کودکانی که مهارت های حرکتی پایه را فرا گرفته و آمادگی جسمانی بیش تری کسب کرده اند، مشتاقانه در برنامه های ورزشی شرکت می کنند. به علاوه، تصویر مثبتی از زندگی فعال در ذهن خود ترسیم می کنند و اعتماد به نفسشان افزایش می یابد. همچنین در یادگیری درس ها هم موفق تر خواهند بود.
پیروی از رهنمودهای زیر، به مسؤولان مدرسه ها کمک می کند، انگیزه ی شرکت در برنامه ی ورزشی را در کودکان ایجاد کنند:
* معلمان، مربیان تربیت بدنی و کارکنان مدرسه، نقش الگویی فعال را برای دانش آموزان بازی کنند.
* همکاری بین مربیان تربیت بدنی و معلمان تقویت شود. مثلاٌ برای هر درس به مدت 5 دقیقه استراحت تعیین شود و در این مدت کوتاه، دانش آموزان و مربی تربیت بدنی، فعالیت های هوازی انجام دهند.
* معلمان و والدین علاقه مند، گروه های ورزشی( پیاده روی، طناب بازی، شنا و اسکیت) تشکیل دهند و بازی های رقابتی و غیررقابتی برگزار کنند.
* برای کودکان و والدینشان تکلیف کار گروهی مشخص شود تا خانواده ها نیز به انجام فعالیت های بدنی تشویق شوند. از والدین دانش آموزان دعوت شود، در کلاس های تربیت بدنی حضور یابند و از برنامه های ورزشی مدرسه حمایت کنند.
* امکان استفاده از وسایل ورزشی و زمین بازی در ساعت های قبل و بعد از ساعت کار مدرسه و روزهای تعطیل فراهم شود.
* مدرسه ها با مؤسسه های اجتماعی همکاری کنند و با فراهم کردن امکان استفاده از تجهیزات ورزشی مدرسه برای آنها، از حمایت هایشان (برگزاری مسابقه های ورزشی، چاپ و توزیع پوسترهای تبلیغاتی) برخوردار شوند. همچنین، فهرستی از فعالیت های اجتماعی مناسب کودکان تهیه شود تا بتوانند در صورت امکان در آن ها شرکت کنند.

نظرات 1 + ارسال نظر
نیلوفر 1390/02/14 ساعت 07:00 ب.ظ

ممنون

ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد